cheraché (-éle), s. f. – (Înv.) Pelerină de ceremonie. – Var. chirache. Tc. kerake (Șeineanu, III, 37), din ngr. ϰυριαϰή „domnesc”. substantiv feminincherache
cherache substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | cherache | cheracheaua |
plural | cherachele | cherachelele | |
genitiv-dativ | singular | cherachele | cherachelei |
plural | cherachele | cherachelelor |