CENTURIÁT, -Ă adj. De centurie, al centuriei; repartizat pe centurii (1). [Pron. -ri-at. / < lat. centuriatus]. adjectivcenturiat
CENTURIÁT, -Ă adj. referitor la centurie; pe centurii (1). (< fr. centuriate, lat. centuriatus) adjectivcenturiat
centuriát (rar) (-ri-at) adj. m., pl. centuriáți; f. centuriátă, pl. centuriáte adjectivcenturiat
CENTURIÁT, -Ă, centuriați, -te, adj. (Rar) De centurie, al centuriei; repartizat pe centurii. [Pr.: -ri-at] – Din lat. centuriatis. adjectivcenturiat
centuriat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | centuriat | centuriatul | centuriată | centuriata |
plural | centuriați | centuriații | centuriate | centuriatele | |
genitiv-dativ | singular | centuriat | centuriatului | centuriate | centuriatei |
plural | centuriați | centuriaților | centuriate | centuriatelor |