CENTUMVIRÁT s.n. Demnitatea de centumvir. [Cf. fr. centumvirat]. substantiv neutrucentumvirat
CENTUMVIRÁT s. n. demnitate de centumvir. (< fr. centumvirat) substantiv neutrucentumvirat
*centumvirát n., pl. e (d. centumvir). Demnitatea de centumvir. substantiv neutrucentumvirat
centumvirát s. n. substantiv neutrucentumvirat
CENTUMVIRÁT s. n. Demnitatea de centumvir. – Din fr. centumvirat. substantiv neutrucentumvirat
centumvirat substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | centumvirat | centumviratul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | centumvirat | centumviratului |
plural | — | — |