CANIBALÍSM s.n. 1. Obicei al unor oameni sau animale de a-și mânca semenii; antropofagie. 2. (Fig.) Cruzime, sălbăticie, sete de sânge. [Cf. fr. cannibalisme]. substantiv neutrucanibalism
CANIBALÍSM s. n. 1. antropofagie. 2. (fig.) cruzime, sălbăticie. (< fr. cannibalisme) substantiv neutrucanibalism
CANIBALÍSM s. n. Antropofagie. ♦ Fig. Cruzime, sălbăticie. – Fr. cannibalisme. substantiv neutrucanibalism
*canibalízm n. (d. canibal). Antropofagic. Fig. Ferocitate. substantiv neutrucanibalizm
canibalísm s. n. substantiv neutrucanibalism
canibalism n. antropofagie. substantiv neutrucanibalism
CANIBALÍSM s. n. Antropofagie. ♦ Fig. Cruzime, sălbăticie, ferocitate. – Din fr. cannibalisme. substantiv neutrucanibalism
CANIBALÍSM s. n. 1. Deprinderea sălbaticilor de a se hrăni cu carne de om; antropofagie. 2. Fig. Cruzime, sălbăticie, ferocitate, sete de sînge. substantiv neutrucanibalism
canibalism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | canibalism | canibalismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | canibalism | canibalismului |
plural | — | — |