BUNRÁKU s. n. Teatru tradițional japonez de marionete. (< engl. bunraku) substantiv neutrubunraku
bunraku substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bunraku | bunrakul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | bunraku | bunrakului |
plural | — | — |