BISMUTÍSM s.n. Intoxicație cu săruri de bismut. [< fr. bismuthisme]. substantiv neutrubismutism
BISMUTÍSM s. n. intoxicație cu săruri de bismut. (< fr. bismuthisme) substantiv neutrubismutism
bismutism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bismutism | bismutismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | bismutism | bismutismului |
plural | — | — |