BENIGNITÁTE s.f. Stare ușoară a unei boli. [Cf. fr. bénignité]. substantiv femininbenignitate
benignitáte f. (lat. benignitas, -átis). Caracteru de a fi benign, blîndeță, îndulgență prea mare. Lipsă de gravitate: benignitatea uneĭ boale. substantiv femininbenignitate
benignitáte s. f., g.-d. art. benignitắții substantiv femininbenignitate
BENIGNITÁTE s. f. Stare ușoară a unei boli. – Din fr. bénignité. substantiv femininbenignitate
benignitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | benignitate | benignitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | benignități | benignității |
plural | — | — |