BÉNDING s.n. (Muz.) Procedeul alternării arcușului cu ciupirea coardelor (la contrabas). [< engl. bending]. substantiv neutrubending
BÉNDING s. n. alternarea arcușului cu ciupirea coardelor (la contrabas). (< engl. bending) substantiv neutrubending
bending substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bending | bendingul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | bending | bendingului |
plural | — | — |