BAȘ-CAIMACÁM, baș-caimacami, s. m. (Înv.) Întâiul caimacam. – Tc. bașkaimakan. substantiv masculinbașcaimacam
BAȘ-CAIMACÁM, baș-caimacami, s. m. Întâiul caimacam, șeful caimacamilor. – Din tc. baș kaymakam. substantiv masculinbașcaimacam
baș-caimacám s. m., pl. baș-caimacámi substantiv masculinbașcaimacam
BAȘ-CAIMACÁM, baș-caimacami, s. m. (Învechit și popular) Cel dintîi dintre caimacami. (Atestat în forma baș-caimacan) Mulțămim, agalelor Și baș-caimacanilor. TEODOREȘCU, P. P. 563. – Variantă: baș-caimacán s. m. substantiv masculinbaș-caimacam
baș-caimacam | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | baș-caimacam | baș-caimacamul |
plural | baș-caimacami | baș-caimacamii | |
genitiv-dativ | singular | baș-caimacam | baș-caimacamului |
plural | baș-caimacami | baș-caimacamilor |