AUTOOBSERVÁȚIE s.f. Autoobservare. [Pron. a-u-to-ob-. / et. incertă]. substantiv femininautoobservație
AUTOOBSERVÁȚIE s. f. autoobservare. (< fr. autoobservation) substantiv femininautoobservație
AUTOOBSERVÁȚIE, autoobservații, s. f. Autoobservare. [Pr.: a-u-to-] – Auto1- + observație. substantiv femininautoobservație
autoobservație | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | autoobservație | autoobservația |
plural | autoobservații | autoobservațiile | |
genitiv-dativ | singular | autoobservații | autoobservației |
plural | autoobservații | autoobservațiilor |