AUTOADMIRÁ vb. refl. a-și admira propriile calități. (< auto1- + admira) verbautoadmira
autoadmira verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)autoadmira | autoadmirare | autoadmirat | autoadmirând | singular | plural | ||
autoadmirând | autoadmirați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | autoadmir | (să)autoadmir | autoadmiram | autoadmirai | autoadmirasem | |
a II-a (tu) | autoadmiri | (să)autoadmiri | autoadmirai | autoadmirași | autoadmiraseși | ||
a III-a (el, ea) | autoadmiră | (să)autoadmirai | autoadmira | autoadmiră | autoadmirase | ||
plural | I (noi) | autoadmirăm | (să)autoadmirăm | autoadmiram | autoadmirarăm | autoadmiraserăm | |
a II-a (voi) | autoadmirați | (să)autoadmirați | autoadmirați | autoadmirarăți | autoadmiraserăți | ||
a III-a (ei, ele) | autoadmiră | (să)autoadmire | autoadmirau | autoadmirară | autoadmiraseră |