AUTOADMINISTRÁRE s.f. Acțiunea de a se autoadministra. [< autoadministra]. substantiv femininautoadministrare
AUTOADMINISTRÁRE s. f. Faptul de a se autoadministra. [Pr.: a-u-to-ad-] – V. autoadministra. substantiv femininautoadministrare
AUTOADMINISTRÁ vb. I. refl. A se (a-și) administra prin mijloace proprii. [P.i. -rez. / < auto1- + administra]. verbautoadministra
AUTOADMINISTRÁ vb. refl. a se administra prin mijloace proprii. (< auto1- + administra) verbautoadministra
AUTOADMINISTRÁ, autoadministrez, vb. I. Refl. A se administra prin mijloace proprii. – Din auto1- + administra. verbautoadministra
!autoadministrá (a se ~) (a-u-) vb. refl., ind. prez. 3 se autoadministreáză verbautoadministra
AUTOADMINISTRÁ, autoadministrez, vb. I. Refl. A se administra prin mijloace proprii. [Pr.: a-u-to-ad-] – Auto1- + administra. verbautoadministra
AUTOADMINISTRÁ, autoadministrez, vb. I. refl. (Rar) A se administra prin mijloace proprii, interne. verbautoadministra
autoadministrare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | autoadministrare | autoadministrarea |
plural | autoadministrări | autoadministrările | |
genitiv-dativ | singular | autoadministrări | autoadministrării |
plural | autoadministrări | autoadministrărilor |