*ascét m. (vgr. asketés, exercitat: fr. ascète). Sihastru, pustnic. Fig. Om retras și cumpătat. – La Dos. aschitàc, (d. ngr. askitikós, ascetic, saŭ d. ngr. askítis cu sufixu -ac. V. schit). substantiv masculinascet
aschitac substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | aschitac | aschitacul |
plural | aschitaci | aschitacii | |
genitiv-dativ | singular | aschitac | aschitacului |
plural | aschitaci | aschitacilor |