ARTICULAȚIÚNE s.f. v. articulație. substantiv femininarticulațiune
*articulațiúne f. (lat. articulátio, -ónis). Încheĭetură, juncțiune de oase. Pronunțare. – Și -áție. substantiv femininarticulațiune
articulați(un)e f. 1. încheietura oaselor; 2. rostire deslușită; 3. enunțarea faptelor. substantiv femininarticulațiune
articulațiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | articulațiune | articulațiunea |
plural | articulațiuni | articulațiunile | |
genitiv-dativ | singular | articulațiuni | articulațiunii |
plural | articulațiuni | articulațiunilor |