APOLÍS, apolise, s. n. (Bis.) Otpust. substantiv neutruapolis
apolis substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | apolis | apolisul |
plural | apolise | apolisele | |
genitiv-dativ | singular | apolis | apolisului |
plural | apolise | apoliselor |