APEIRÓN s. n. (fil.; la Anaximandru) element primar și cauză materială a lucrurilor, materie indeterminată și infinită (aerul, apa, focul și pământul). (< gr. apeiron) substantiv neutruapeiron
apeiron substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | apeiron | apeironul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | apeiron | apeironului |
plural | — | — |