ANATEMIZÁ vb. I. tr. (Liv.) A pronunța anatema asupra cuiva; a excomunica, a afurisi. [P.i. -zez. / cf. fr. anathématiser, it. anatematizzare]. verb tranzitivanatemiza
ANATEMIZÁ vb. tr. a pronunța anatema. (după fr. anathématiser, lat. anathemisare) verb tranzitivanatemiza
ANATEMIZÁ, anatemizez, vb. I. Tranz. (Rar) A pronunța anatema asupra cuiva. – Din anatemă. verb tranzitivanatemiza
anatemizá (a ~) (rar) vb., ind. prez. 3 anatemizeáză verb tranzitivanatemiza
ANATEMIZÁ, anatemizez, vb. I. Tranz. (Rar) A exclude din sânul Bisericii; a afurisi. – Anatemă + suf. -iza. verb tranzitivanatemiza
ANATEMIZÁ, anatemizez, vb. I. Tranz. (Rar) A pronunța anatema asupra cuiva. V. blestema, afurisi. (F i g.) Alungați, anatemizați, aruncați prin închisori [de clasele exploatatoare], actorii de estradă au menținut, de-a lungul secolelor, contactul cu năzuințele maselor. CONTEMPORANUL, S. II, 1949, nr. 126, 11/1. verb tranzitivanatemiza
*anatematizéz, v. tr. (ngr. și vgr. anathematizo; fr. anathématiser. Cp. cu sistematizez). Afurisesc, blestem. – Și anatemizez. Vechĭ anatimisez, anatimisesc, anatematizesc și anatematisesc. verb tranzitivanatematizez
anatemiza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)anatemiza | anatemizare | anatemizat | anatemizând | singular | plural | ||
anatemizând | anatemizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | anatemizez | (să)anatemizez | anatemizam | anatemizai | anatemizasem | |
a II-a (tu) | anatemizezi | (să)anatemizezi | anatemizai | anatemizași | anatemizaseși | ||
a III-a (el, ea) | anatemizează | (să)anatemizai | anatemiza | anatemiză | anatemizase | ||
plural | I (noi) | anatemizăm | (să)anatemizăm | anatemizam | anatemizarăm | anatemizaserăm | |
a II-a (voi) | anatemizați | (să)anatemizați | anatemizați | anatemizarăți | anatemizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | anatemizează | (să)anatemizeze | anatemizau | anatemizară | anatemizaseră |