ANADRÓM, -Ă adj. 1. (bot.) orientat în sus, spre vârf. 2. (despre pești) care trăiește în mare, dar pentru reproducere urcă în apele dulci. (< fr. anadrome) adjectivanadrom
anadrom adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | anadrom | anadromul | anadromă | anadroma |
plural | anadromi | anadromii | anadrome | anadromele | |
genitiv-dativ | singular | anadrom | anadromului | anadrome | anadromei |
plural | anadromi | anadromilor | anadrome | anadromelor |